ТЕРРОРИЗМ ВА ЭКСТРЕМИЗМ ТАҲДИД БА АМНИЯТИ САЙЁРА

08 Октябрь 2024

ТЕРРОРИЗМ ВА ЭКСТРЕМИЗМ

ТАҲДИД БА АМНИЯТИ САЙЁРА

Имрӯзҳо тамоми сайёраро проблемаҳои мухталиф, аз қабили тағирёбии иқлим, мушкилоти об, паҳншавии терроризму экстремизм ва таъсири манфии ҷаҳонишавӣ фаро гирифтааст. Дар ин раванд моро зарур аст, ки арзишҳои миллӣ, сулҳу субот, оромию ваҳдат ва болотар аз ҳама Истиқлоли давлатии худро ба ҳар қимате набошад, ҳифз намоем.

Мушкилие, ки имрӯз на танҳо мо, балки ҷомеаи ҷаҳониро ба ташвиш овардааст, ин зуҳуроти терроризм ва экстремизм мебошад. Ин ду хатар метавонанд сулҳу суботи мамлакатҳоро зери хатару таҳдид гузорад. Мо бо ин ду мафҳум шиносем, чун ҳар рӯз тариқи воситаҳои ахбори омма доир ба терроризм ва экстремизм хабарҳои нав ба навро мешунавем. “Террор” дар “Фарҳанги забони тоҷикӣ” ба маънои роҳзану одамкуш, кисабуру дӯзд ва маҷозан ба маънои ҳиллагар, маккор, оварда шудааст. Ҳамчунин, бисёриҳо ба он назаранд, ки калимаи “терроризм” аз калимаи лотинии “terror” гирифта шуда, маънояш тарс ва ваҳм аст. Маънои аслии экстремизм бошад аз калимаи франсавии “extremism” ва лотинии “extremus” гирифта шуда, маънои аслиаш ифротгароӣ, тундравӣ, фикру андешаҳо, амалҳои тундравона, аз ҳадду андоза гузаштан аст.

Терроризм ва экстремизм ҳамчун вабои аср ба амнияти ҷаҳон ба ҳар як сокини сайёра таҳдид намуда, барои башарият хатари на камтар аз силоҳи ядроиро ба миён овардааст. Рӯз то рӯз терроризм ва экстремизм ба хатари глобалӣ табдил ёфта, ҷаҳони муосирро ба ташвиш овардааст. Афзоиши ҷиноятҳои хусусияти экстремистӣ ва террористӣ дошта ба вусъат ёфтани терроризми байналмилалӣ, фаъолшавии унсурҳои тундраву ифродгаро, ҷалби ҷавонон ба сафи созмонҳои экстремистиву террористӣ мусоидат менамояд.

Гуруҳҳои муташаккили террористӣ зери ливои дин баромад менамоянд, вале чуноне, ки Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ - Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар суханрониҳои хеш таъкид месозанд, террористон миллат, дин, мазҳаб ва давлат надоранд. Террористон мехоҳанд бо истифода аз номи дин бо зулму ситам ва зуроварӣ ба мақсадҳои нопоки худ бирасанд. Рӯз то рӯз шумораи гуруҳҳои муташаккили террористиву ифротгароӣ меафзоянд ва бояд зикр кард, ки ҳангоми шунидани ин мафҳумҳо халқи осоишта безобита мегарданд ва ин масъала боиси нигаронӣ мебошад.

Мутахассисону коршиносон бар он назаранд, ки ҳангоми истифодаи шумораи зиёди инсонҳо аз шабакаҳои иҷтимоӣ ва нодуруст дарк намудани баъзе хусусиятҳои он хатари паҳншавии терроризму экстремизм ба маротиб меафзояд. Гуруҳҳои террористию экстремистӣ ҷалби ҷавононро аз дохили шабакаҳои интернетӣ кори осон медонанд. Мушоҳидаҳо нишон медиҳанд, ки бисёртар ҷавонон шомили ин гуруҳҳо мегарданд. Азбаски ҷавонон қишри осебпазири аҳолӣ буда, иваз намудани фикру ақида ва хоҳишҳои онҳо басо осон аст, маҳз эшон нишони рақами яки гуруҳҳои ифротиву террористӣ мегарданд. Ба хотири пешгирии шомилшавии ҷавонон ба чунин ҳизбу ҳаракатҳо зарур аст, ки ҷавонон имрӯз бештар ба илмомӯзӣ фаро гирифта шаванд. Бояд дар ҳар қадам ба ҷавонон ёдрас намоем, ки онҳоро ояндаи дурахшону муваффақиятҳои беназир дар пеш аст. Агар ояндаи Тоҷикистони азизро обод, зебо, гулафшон дидан хоҳем, пас мо, сокинон бояд аз имрӯз нақшаи фардои дурахшонро дар замири худ бунёд созем.

Ба ақидаи мо Тоҷикистон як киштиест дар баҳри ҷаҳонӣ ва мо, занон мавҷҳои пуртуғёне ҳастем, ки ин киштиро ба пеш хоҳем бурд. Президенти мамлакат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон аз мо, занон боварии калон доранд, пас мо низ кӯшишҳои ин абармардро пеши назар оварда, дар мафкураи хеш ба ҷуз талошу кӯшиш баҳри ободии диёр дигар чизеро ҷой надиҳем. Бояд суханҳои Пешвои миллатро мо, занон ба худ сармашқи кор донем ва дар пайравӣ ба ин фарзонафарзанди миллат Тоҷикистонро обод созем. Бигзор кӯдакон хушбахт бошанду ҷавонон лабханд бизананд, Ватан обод гардад ва кабутари сулҳ андар самои озодӣ барои ҳамеша парвози баланд дошта бошад.

Абдусаломзода Малоҳат - муовини раиси ноҳия Зафаробод

Табрикоти Рӯзи омӯзгорон

06 Октябрь 2024

Сухани

табрикотии Раиси ноҳияи Зафаробод Исмоилзода З.М. бахшида ба иди касбии омӯзгорон

Устодону омӯзгорони муҳтарам!

Ҳамаи шумо устодони гиромиро бо санаи фархунда – Рӯзи омӯзгорон муборакбод мегӯям. Бароятон тамоми хушиҳои олам ва қувваю ғайрати нотамомро таманно дорам.

Бояд қайд намуд, ки давлату ҳукумат бо сарварии Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ - Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ба рушди илму маориф ва илмомӯзии ҷомеа, махсусан ба таълиму тарбияи насли наврас эътибори аввалиндараҷа дода, барои пешрафти мактабу маориф ва тайёр намудани мутахассисони соҳиби донишу малакаи баланди касбӣ ҳамаҷониба мусоидат менамоянд.

Ҳамеша Сарвари кишвар, Пешвои муаззами миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар суханрониҳои худ соҳаи маорифро дар мадди аввал гузашта борҳо таъкид намудаанд, ки «Дастгирии соҳаи маориф ва баланд бардоштани мақоми омӯзгор дар навбати аввал аз он ҷиҳат муҳим мебошад, ки аҳли маориф дар рушди неруи инсонӣ саҳми бевосита дошта, яке аз қувваҳои пешбаранда ва фаъоли ҷомеаи имрӯза ба шумор меравад ва гузашта аз ин пешрафти тамоми соҳаҳои ҳаёти ҷомеа ва давлат ба сатҳи рушди маориф вобастагии мустақим дорад»

Аз ҳамин нигоҳ муаллим ба қавли бузургон муҳандиси руҳии инсон аст. Тавре ки муҳандис нақша ё созмони ягон кореро ташкил медиҳад, муаллим низ аз рӯзи аввал ба шогирдон адаб меомузад ва онҳоро ба ҳаёти солими оянда омода месозад.

Муаллимро оинаи халқ мегуянд. Оинае, ки ба он нигариста камбудиву нуқсонҳоро бартараф мекунанд. Яъне омӯзгор ибратомӯзест, ки ҳар калому ҳар нигоҳу ҳар қадамаш саропо ибрати соҳибдилон аст.  ………
Хуррам онест, ки сазовори номи бузургу ин касби пуршараф аст. Омузгорӣ касби ниҳоят пуршараф аст ва омӯзгор касест, ки хамеша дар ҷустучӯи навоварист. Аммо донистану аз худ кардани навоварию ҷамъи рафтору гуфтори нек ба кас ба осонӣ муяссар намешавад. Чандон осон нест, ки аз тифле, ки аз олами дониш хабаре надорад, олиме сохт.

Аз ҳамин нигоҳ вуҷуди устод, муаллим ва омӯзгор, ки машъали илму донишро дар пайкари зиндагӣ фурӯзон менамояд, болотар аз пиндор ва дурахшонтар аз таҷаллии хуршед аст. Ранҷу машаққат ва заҳмату шабзиндадориҳое, ки омӯзгор барои тарбияи насли шоиста таҳаммул мекунад, сарчашмаи файзбахши зиндагист, ки қалби шогирдонро ҳар лаҳза шодоб месозад.

..Касби омӯзгорӣ муқаддастарин пеша ва асоси ободии ҷомеа буда, маҳз ӯ ба инсон зиндагӣ кардан, дӯст доштан, эҳёгарӣ, эҷодкорӣ ва шинохти оламу одамро меомӯзад. Омӯзгор дар замири шогирдон тухми некиву накӯкорӣ кошта, эҳсоси баланди шинохти Ватан, Модар, Миллат, нангу номусро бедор ва тақвият мебахшад. ...................
Омӯзгорони арҷманд!

Ҳамаи Шумо аз таҳаввулоту равандҳои сиёсӣ, иқтисодиву иҷтимоии ҷаҳони муосир огаҳӣ доред ва хуб дарк мекунед, ки сатҳи рушди ин ё он давлатро пеш аз ҳама пешрафту инкишофи илму маориф, сатҳи тарбияву маърифатнокии аҳолӣ ва дар амал татбиқ намудани дастовардҳои навини техникаву технологияи муосир муайян мекунад. Баланд бардоштани сатҳу сифати дониш дар муассисаҳои таълимӣ яке аз ҳадафҳои асосии Ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистон маҳсуб мешавад ва барои расидан ба ин мақсад дар муассисаҳои таълимии ноҳияи Зафаробод шароитҳои мусоиди таълиму тарбия фароҳам оварда шудааст.

Таҷрибаи таърихӣ шаҳодат медиҳад, ки афроди босаводу донишманд барои ҳар як давлату миллат сарвати бебаҳо ва нерӯи тавонои зеҳнӣ ба шумор мераванд, бинобар ин дар асоси таҷрибаи таърихиву арзишҳои фарҳангии миллӣ тарбия намудани насли наврас ва омода намудани мутахассисони соҳибкасб яке аз вазифаҳои муҳими соҳаи маориф ба шумор меравад.

Барои расидан ба ин ҳадаф ба Шумо омӯзгорон пирӯзиву комёбиҳо орзу дорем.

Умедворем, ки Шумо – омӯзгорону устодони муҳтарам рисолати хешро минбаъд низ аз сидқи дил ба ҷо оварда, дар иҷрои дастуру супоришҳои Сарвари давлат дар таълиму тарбияи насли соҳибмаърифат, ватандӯсту ватанпараст саҳми муносиб мегузоред. Дар ин ҷода ба ҳар яки Шумо муваффақият ва  барору комёбиҳо таманно дорам.

Устодону омӯзгорони азизро бори дигар бо Рузи омӯзгорон табрик гуфта, тансиҳатӣ, руҳи қавию азми матин, фатҳи қуллаҳои баланди илму дониш ва комёбиҳои беназирро таманно менамоям...

.

Идатон фархунда бод, омӯзгорони   азиз!

Тавоно бувад ҳар кӣ доно бувад ...

03 Октябрь 2024

Тавоно бувад ҳар кӣ доно бувад ...

Миллати тоҷик - яке аз миллатҳои куҳанбунёд буда, дорои таърихи хеле қадима мебошад, ки зиёда аз шаш ҳазор солро дар бар мегирад ва забони ин миллат яке аз аввалин забонҳои тамаддуни инсоният мебошад. Миллати тоҷик ҳануз аз давраҳои бостонӣ соҳиби саводу қалам, девону дафтар ва ҳамчунин илмдӯсту адабпараст, давлатсозу давлатдор, меъмору шаҳрсоз, шаҳрдору шаҳрнишин, яъне фарҳангиву тамаддунсоз ва ободкору созанда ба шумор меравад.

Роҳбари давлат – Пешвои муаззами миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон оиди фарҳанги бузурги миллӣ ва таърихи халқамон чунин иброз намудаанд: «Барои мо ҷойи ифтихор аст, ки тоҷикон аз ҷумлаи халқҳое мебошанд, ки дар офариниши тамаддуни башарӣ саҳми арзандаву босазо доранд. Тоҷикон дар тӯли таърихи куҳанбунёди худ фарҳанги баланд ва тамаддуни моддиву маънавии ҷовидона ба вуҷуд овардаанд, ки ҷаҳониён онро эътироф ва истифода мекунанд». Фарзандони хирадманду фарзонаи миллат бо дарки ин ҳақиқати мусаллам барои пойдорӣ ва аз байн нарафтани таърих ва фарҳанги миллӣ ҷоннисорона талош кардаанд ва асолати онро ҳифз кардаанд. Яке аз онҳо фақеҳи бузурги олами ислом Имоми Аъзам Абӯҳанифа мебошад, ки тавассути урф, яъне додани фатвои шаръӣ, ба Ислом ва суннатҳои исломӣ мухолифат надоштани забони миллӣ, дастовардҳои таърихӣ ва расму оинҳои мардумиро собит намуда, ба онҳо заминаи ҳуқуқӣ ва умри ҷовидона бахшидааст.

Мо бояд ба забон, таърих, фарҳанги миллӣ ва гузаштагони худ арҷгузор бошем ва дар як вақт ояндасозӣ кунем. Танҳо он вақт мо метавонем ба қуллаҳои баланди тараққиёт расем, агар фарзандони худро ба илму маърифат ҳидоят кунем.

Дини ислом низ ба илм ва илмомӯзӣ таваҷҷуҳи хоса дорад ва пайравони худро ҳамеша ба омӯхтани илму дониш тарғибу ташвиқ менамояд. Ҳамин тавр, пешрафту тараққӣ ва такомул дар асоси илму дониш бар мусалмонон воҷиб мебошад. Зеро аз назари Ислом шахс он гоҳ дорои каромат хоҳад буд, ки ба фазилати илму дониш ороста шавад. Масали халқии тоҷикӣ низ ин маъниро бисёр дақиқ баён мекунад: “Илм дар ҷавонӣ - нақш бар санг”

Зарур аст, ки имрӯз мо худамон илм омӯзем ва фарзандонамонро низ ба омӯзиши илму дониш ҳидоят намоем, қуллаҳои нави илмиро фатҳ намоем, ихтирооти нав ба нав дар соҳаҳои гуногуни илм дошта бошем, ки муҳтоҷи дигарон набошем. Зеро тавре Фирдавсии бузургвор гуфтааст, илму дониш қудрати инсон аст ва ҳар касе донотар аст, тавонотар аст:

Тавоно бувад ҳар кӣ доно бувад,

Ба дониш дили пир барно бувад.

Хоҳем, ки фарзандонамон фақиру заифу муҳтоҷ набошанд, ба онҳо илму дониш диҳем, то тавоно шаванд. Барои халқу миллати худ хизмат кунанд.

Мо байни худ баъзан дар бораи камбудиву норасоиҳои ҷомеа ҳарф мезанем, коста гардидани одобу ахлоқи ҷавононро ёдовар гардида, оиди рӯ овардани бархе аз онҳо ба ҳизбу ҳаракатҳои ифротӣ сухан мекунем. Аммо сабаби ин кирдор дар чӣ аст?

Албатта дар навбати аввал сабаб дар ҷаҳолату бесаводӣ, дур мондани ҷавонон аз китобу китобхонӣ аст. Барои он ки фарзандони мо аз хурдсолӣ ба хондани китоб шавқу ҳавас пайдо кунанд, дар ҳар як хонадон бояд гушаи хурде барои мутолиа ва китобхонӣ бошад. Падару модаронро зарур аст, ки дар дили фарзандонашон аз давраи хурдии онҳо меҳри китобу китобхониро афзун намоянд. Албатта барои ин бояд худи падару модарон китобдору китобхон бошанд.

Вақте, ки ҳар яки мо фарзандонро дар рӯҳияи эҳтиром ба китобу китобдорӣ тарбия намоем, дар ин ҳолат фарзандони мо ба хондани китоб нафрат пайдо намекунанд ва дар оянда ба он арҷ мегузоранд.

Алиҷон Саидзода - мудири шуъбаи рушди иҷтимоӣ ва робита бо ҷомеаи дастгоҳи раиси ноҳияи Зафаробод