mt3.org

 

Санаи 9-майи соли равон дар маркази ноьияи Зафаробод дар назди Мужассамаи «Щалаба» бахшида ба 78- солагии Р=зи Щалаба бо иштироки раиси ноьияи Зафаробод муьтарам Ашурзода Ражаб Р=зц чорабинии идона баргузор гардид. Дар чорабинии мазкур Шарифжон Ахмедов Сардори раёсати сармоягузорц ва       идоракунии амволи давлатии Маыомоти ижроияи ьокимияти давлатии вилояти Сущд иштирок намуда ба поси хотираи неки афсарону сарбозон ва ьамаи шаьидоне, ки жони хешро дар Жанги Бузурги Ватанц дарещ надоштаанд, гулчанбар гузоштанд.

Ьамзамон аз жониби раиси ноьия ва намояндаи Маыомоти ижроияи ьокимияти давлатии вилояти Сущд пирони хизматнишондодаи диёр дар аыибгоь дар «Жанги   Бузурги Ватанц» аёдат   карда шуданд.

Аксьо аз рафти чорабинц


Терроризм ва экстремизм хатари асосӣ дар замони муосир

Терроризм ва экстремизм дар замони муосир барои аҳли башар хатари асосӣ ба амнияту суботи ҷомеа ба ҳисоб рафта, муқовимат ба чунин зуҳуроти номатлуб рисолати ҳар як шахси ватандӯст аст.

Қабл аз он ки роҷеъ ба чунин равияҳои ифротгароӣ сухан гӯем, месазад, ки вобаста ба паёмадҳои он дар ҷомеа ва омилҳои асосии паҳн гардидани он изҳори андеша намоем.

Табиист, ки ҳар як рӯйдодҳои ҷомеа ва ҳаракату падидаҳои иҷтимоӣ аз аз рӯи характер, мазмун ва ҳадафҳо баҳо дода мешаванд. Он зуҳуроте, ки барои пешрафти ҷомеа фаъолият менамояд, ситоиш карда мешавад ва зуҳуроте, ки барои касодии ҷомеа ва халалдор гардидани низоми осуда ва оромӣ ҷомеа мақсад гузоштааст, мавриди интиқод ва таҳқир қарор дода мешаванд.

Қобили зикр аст, ки равияҳои ифротгароӣ пеш аз он ки ба мақсадҳои аслии худ ноил гарданд, барои татбиқи онҳо ва таҳвил кардани ғояҳои фитнаангез болои ҷомеа, замина мегузоранд. Чунин гурӯҳҳо агар ба шакли асосиашон дар ҷомеа худро вонамуд созанд, барои тақвият додани сафи худ ба мушкилотҳои гуногун дучор мегарданд, яъне муваффақ намегарданд. Аз ин рӯ онҳо зери шиори адолат, дустӣ, ваҳдат, инсондӯстӣ ва созандагӣ худро дар байни ҷомеа муаррифӣ намуда, иқтидорӣ худро аз лиҳози шумора қавӣ месозанд ва бо чунин нерӯсозӣ дар пушди пардаи ҷаҳолату бераҳмӣ ва зулму истибдод нақшаҳои хешро пиёда месозанд.

Роҳи чунин хоинони башар торик аст ва асоси он аз ҷоҳили сарчашма мегирад. Тавре, ки аз мушоҳидаҳо бармеояд, нафароне, ки бо муҷиби нодонӣ ва дигар омилҳои иҷтимоӣ шомили ҳамингуна равияҳо мегарданд, таърих ва миллат нисбати онҳо нафрат доранд. Чунин шахсон танҳо барои як гурӯҳҳи тундгаро нафъ меоранду сарнавишти худро хатти сиёҳ мекашанд ва болои ҷомеа корҳои нолоиқ ва ношоистаро раво мебинанд. Як нуқтаро бояд гуфт, ки чунин шахсон дар қадами аввал ба ҳаёти худ хиёнат мекунанд ва ба муҳити осоишта таъсири манфӣ мерасонанд.

Хатти ҳаракати гурӯҳҳои ифротгароӣ сарозер аз зулму ноҳақӣ ва ноадолати дар таърих мебошад. Равияҳое, ки ба равиши хуби зиндагии инсон ва раванди давлатдорӣ таъсири манфӣ мерасонад, барои чӣ мо аз он пӯштибонӣ намоем. Баръакс бояд ҳар амалкарди онҳоро маҳкум намоем ва нагузорем, ки ба ватани мо хиёнат кунанд.

Умуман терроризм ва экстремизм муҳити носозгор ва иғвоҷӯёна буда, ҳеҷ гоҳ ба нафъи ҷомеа ва давлат кор намекунанд, баръакс одамонро фиреб медиҳанд, дар роҳи нодуруст сафарбар менамоянд, зеро сафи онҳо аз ҷоҳилон ва қотилон ташкил ёфтааст.

Боиси таассуф аст, ки дар пайи амалкарди онҳо хоки поки давлатҳои зиёди ҷаҳон ба хуни ноҳақ оғушта мешаванд ва ба ин васила гирдоби андуҳу ғам болои аҳолии осоишта бор карда мешавад. Ба ифодаи дигар аз ҳама ҷиҳат афкор ва амали онҳо танҳо ифротгароӣ ва куштор аст, дигар чизе нест.

Дар робита ба ин ду масъалаи асосӣ мавриди таваҷҷӯҳ қарор мегирад.

Якум бояд ҷомеа дар қолабе худро ҷой намоянд, ки аз ғишти он иморати асили ватандорӣ бунёд гардида истодааст ва ҳамеша аз ватандорӣ ситоиш намоянду шаклгирии тафаккури худро дар ҳамин рӯҳия инкишоф диҳанд.

Дуюм табақаҳои осебпазири ҷомеа бояд аз таҷрибаи талхи он нафароне, ки бо сабаби гумроҳӣ ба доми равияҳои террористиву экстремистӣ шомил гардидаанд, нисбати тақдири худ ва ватан хулосаи амиқ ва солим бароранд. Ба ифодаи дигар бедор шаванд, вале бедори на ба маънои он, ки аз хоб, балки бедорӣ аз нодонӣ ва гумроҳӣ.

Нодонӣ, надоштани иродаи комили сиёсӣ ва бефарқ будан дар ободоӣ ва оромии ватан барои равияҳои ифротгарои имконияти мусоидро дар самти дастёбӣ ба нақшаҳояшон фароҳам месозанд. Бояд дар ин самт муносибати ҷиддӣ роҳандозӣ карда шавад ва нисбати арзишҳои миллӣ, инсондӯстӣ ва фарҳангу таърих ва давлатдорӣ бар пояи адолат қадам гузорем.

Ба андешаи мо яке аз сабаби асосии муваффақияти равияҳои ифротгароӣ дар самти фирефта намудани шахсони гумроҳ, ин пеш аз ҳама сӯиистифода гардидани арзишҳои муҳими далатдорӣ, ватандорӣ ва инсондӯсте, ки дар боло зикр намудем аз ҷониби онҳо мебошад. Чунин гурӯҳҳои ғаразнок бо истифода аз ғояҳои муҳими арзишманд дар афкори шахсони гумроҳ ғояҳои ифротгароиро ҷой менамоянд ва онҳоро восиати асосии расидан ба ҳадафҳо асосии худ истифода менамоянд.

Воқеаҳое, ки дар ҷаҳон рӯй дода истодааст, баёнгари он аст, ки терроризм ва экстремизм ба ҳеҷ ваҷҳ оромӣ, озодӣ ва пешрафту ободиро намехоҳанд, баръакс онҳо сарчашмаи ҳамаи беадолатиҳо ва нооромиҳо мебошанд ва тавассути чунин рафторҳои ғайриқонунии худ мушкилотҳои зиёдро ба миён овардаанд.

Ба андешаи мо матлаб бояд ба воқеияти таърихӣ ҳам аз ҷиҳати мусбат  ва ҳам аз ҷиҳати манфӣ мувофиқ бошад. Яъне ҳар чизе, ки аз тарафи нависанда баён мешавад, бояд дар он манфиати ҷомеа зоҳир гардад, ҳақиқат бошад  ва хонанда то андозае нафъ бардорад. Ба маънои дигар ба ҳар як амал бояд баҳои одилона дода шавад. Хубро бояд хуб гуфт ва бадро бад шумурдан зарур аст.

Рӯйдодҳои ҳаррӯза нишон медиҳанд, ки равияҳои ифротгароӣ тавассути идеологияи носолими худ, афкори ҷомеаро, аз ҷумла онҳое, ки осебпазир ҳастанд, таҳти таъсири худ қарор медиҳанд. Ба назари мо бояд фазои таблиғотии мо тавассути расонаҳо беш аз пеш пурзӯр карда шавад ва симои аслии онҳо, ки ҷоҳилист  барои ҷомеа фаҳмонида дода шавад.

Таблиғот дар роҳи муқовимат бо терроризм ва экстремизм бояд хусусияти доимӣ дошта бошад. Гурӯҳҳои ифротгароӣ бо назардошти рушди бесобиқаи ҷаҳони технология доираи таъсиррасонии худро васеъ намуда истодаанд. Ман фикр мекунам, ба ҳар андозае, ки доираи корҳои тарғиботӣ дар ин самт густариш дода шаванд, ба ҳамон андоза ҷомеа аз хатари равияҳои номатлуб эмин мемонанд ва қудрати зеҳниву ҷисмонии худро ба даст мегиранд.

Хулоса ҷаҳони терроризм ва экстремизи торик аст, роҳи онҳо бемақсад ва беманфиат аст, андешаҳои онҳо аз решаи ҷаҳолат сарчашма мегирад, манфиатҳои ғаразноки онҳо хилофи манфиатҳои миллист ва дурнамои беасоси онҳо сангест дар масири расидан ба ҳадафҳои олии миллат, пас кӯшиш намоем, ки дунёи худро ҳамеша мунаввар нигоҳ дорем, аз манфиатҳои миллии худ дифоъ намуда, зиндагии худро дар пояи саодату хушбахтӣ бунёд намоем ва ҳар санги сиёҳе, ки хостори монеъаи рушди мо мегардад, онро бо ғурури миллӣ ва ҳисси баланди ватандорӣ рафъ намуда, ҳомии давлат, ватан, таърих, фарҳанг, ваҳдати миллӣ ва умуман истиқлоли миллӣ бошем.

Поянда бод Тоҷикистони соҳибистиқлол.

Боқизода Фатҳулло


 

Имрӯз тибқи нақшаи мақомоти иҷроияи ҳокимияти давлатии вилояти Суғд мулоқоту вохӯриҳои гуруҳи тарғиботӣ бо аҳолӣ вобаста ба пешгирии шомилшавии ҷавонон ба ҳизбу ҳаракатҳои ифротгаро, роҳ надодан ба таълимоти ғайрирасмии динӣ ва тақвият бахшидани ҳисси худшиносию худогоҳӣ ва ватандӯстӣ дар ҷомеа бо сокинон ва донишҷӯёни  ноҳия дар  Ҷамоати шаҳраки Меҳнатобод ва дар Ҷамоати шаҳраки Зафаробод  мулоқот  баргузор  гардид.

Дар  мулоқоти мазкур муовини раиси ноҳия Абдусаломзода М.А, сардори шуъбаи ноҳиявии дар  ноҳия  будаи Кумитаи давлатии амнияти миллӣ  Давлатов З.Ҷ, муфаттиши прокуратураи ноҳия мушовири адлияи дараҷаи 3 Машрафзода С. муовини шуъбаи вазорати корҳои дохилӣ дар  ноҳияи Зафаробод  Абдуллоев, раиси ҳизби халқии демократии Тоҷикистон дар ноҳияи Зафаробод Шарифзода Т ва гуруҳи тарғиботии мақомоти иҷроияи ҳокимияти давлатии вилояти Суғд  бо иштироки дотсенти Донишгоҳи давлатии Хуҷанд ба номи  академик Бобоҷон Ғафуров - Файзуллоев  Муҳиддин, собиқадори  меҳнат - Миркамолов Махкам, сармутахассиси маркази метрология, сертификатсия ва нозироти савдои  вилоят Музафаров Эркин иштирок  намуданд  ва  дар  масъалаи  мубрами  рӯз  баромад  намуда, таъкид  карданд,  ки имрӯзҳо ҷомеаи  ҷаҳониро хатаре бо номи терроризм ва экстремизм фаро  гирифта дар шароити ҳассосу таҳаввулпазири низоми ҷаҳонӣ таҳдиду талошҳо ба амну суботи ҷомеаи башарӣ ба таври бесобиқа ва бо шаклу намудҳои мухталиф ба маротиб боло рафта истодааст. Ҷаҳони муосир бо як қатор мушкилоту муаммои ҷиддӣ, аз қабили терроризми байналмилалӣ, ифротгароии сиёсӣ ва мазҳабӣ, қочоқи маводди мухаддир, харидуфуруши аслиҳа ва ғайра рӯ ба рӯ шуда, дар натиҷа дар иддаи аз кишварҳо на танҳо оромишу субот, балки тамомияти арзӣ ва мавҷудияти онҳо таҳти суол қарор гирифтааст.

Мутассифона, дар замони муосир афрод, гурӯҳҳо ва қудратҳои ҳадафманд аз рӯи нақшаи пешаки таҳияшуда мехоҳанд барои шаклгирии ҳаракатҳои ифротӣ дар ҷомеаи имрӯзаи мо замина гузоранд.

 

 

Дар масири ҳифзи истиқлоли давлатӣ

“Дар шароити басо мураккабу печидаи ҷаҳони муосир ҳифзи истиқлоли давлатӣ ва дастовардҳои он вазифаи ҷонӣ, масъулияти виҷдонӣ ва қарзи имонии ҳар як фарди бонангу номуси миллат мебошад”.

Эмомалӣ Раҳмон

Вазъи мураккаби ҷаҳони муосир, шиддат гирифтани бархурди манфиатҳои геосиёсии давлатҳои абарқудрат, зуҳури терроризм ва экстремизм, ҳамзамон паҳн гардидани дигар падидадҳои номатлуб дар назди ҳар миллати соҳибдавлат ва соҳибтамаддуни ҷаҳон вазифаҳои муҳиму саривақтиро ба миён овардааст.

Мубрамияти мавзӯъ дар он таҷассум меёбад, ки таҳдиду хатарҳои замони муосир пеш аз ҳама истиқлоли давлатиро ҳадаф қарор дода тавассути татбиқи нақшаҳои ғаразноки худ хостори дигаргунсозии вазъи ҷамъиятиву сиёсӣ  ва халалдор намудани суботу оромӣ дар ҷомеа мебошанд.

Ҳифзи истиқлол ва таҳкими асосҳои давлатдорӣ кафолати рушди минбаъдаи давлат буда, фазои таъсиррасонии нерӯҳои бадхоҳу фитнаангезро маҳв намуда, барои ҷомеа муҳити озод, обод, осуда ва боэътимодро созмон медиҳад. Ба ҳар андозае, ки истиқлоли давлатӣ ҳифз карда шавад, ба ҳамон андоза имкониятҳои мусоид ва суботкорона барои беҳбудии ҳаёти ҷомеа фароҳам оварда мешавад. Шинохти истиқлоли давлатӣ ва дарки аҳамияти таърихии он муносибати инсонро ба арзишҳои миллӣ ва эҳтироми ватандорӣ қави месозад.

Таҷрибаи кунунии ҳаётӣ собит намуда истодааст, ки на ҳама инсонҳо ба истиқлоли давлатӣ арҷ мегузоранд ва аҳамаияти таърихии онро дуруст дарк карда метавонанд.  Дар иртибот ба ин масъала бидуни дарки аҳамияти истиқлоли давлатӣ ва ваҳдати миллӣ комёбӣ дар масири ҳифзи истиқлол зери суол қарор мегирад. Зеро, нафароне, ки қурбонии равияҳои ифротгароӣ гардидаанд ба истиқлолу озодии давлатии худ хиёнат намудаанд, решаи асосии он надонистани вижагиҳои хоси истиқлоли давлатӣ ва ваҳдати миллӣ маҳсуб меёбад.

Истиқлоли давлатӣ рамзи соҳибдавлатӣ ва сохибихтиёрӣ буда, асоси давлатдории миллӣ ба ҳисоб рафта, барои  таъмини шароити мусоиди иҷтимоӣ, иқтисодӣ, сиёсӣ ва фарҳангии ҷомеа заминаҳои боэътимод мегузорад. Миллате, ки дар фазои софи истиқлоли давлатӣ зиндагӣ мекунад, имтиёзҳо ва имкониятҳои муҳими зиндагӣ барои онҳо кафолат дода мешавад.

Қобили зикр аст, ки яке аз рукнҳои асосии пойдории истиқлоли давлатӣ, ин ваҳдати миллӣ буда, бидуни таъмини сулҳу оромӣ ва осудагӣ давлатдориву давлатсозӣ ва ҳифзи арзишҳои миллӣ номумкин мебошад. Суботи сиёсӣ имконият медиҳад, ки ҳар як миллати ватандӯст бо андешаҳои олии миллии худ дар ташаккули рукнҳои давлатдорӣ саҳмгузорӣ намуда, марҳила ба марҳила ватани худро обод намояд.

Пешвои муаззами миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон аҳамияти таърихии истиқлоли давлатиро чунин шарҳ додаанд; “Истиқлолияти мо рамзи гӯёи озодии миллат ва мамлакат, соҳибихтиёрии давлат ва нишонаи равшани ватандориву ватандӯстии мо мебошад”.

Бо дарки истиқлоли давлатӣ бояд қоидаҳои арзи эҳтиром ба ватани худ сармашқи амали муназзами ҷомеа бошад. Саволе ба миён меояд, ки эҳтиром ба давлати худ дар кадом шакл зуҳур меёбад. Ҷавоб чунин аст: бояд ҳар як шахс аз истиқлоли миллии худ ифтихор намояд, барои устувории он софдилона хизмат кунад, ҳамеша аз манфиатҳои миллӣ ҳимоя намояд, нисбати нокасоне, ки ватани моро таҳқир меунанд ва пешравиҳои бесобиқаро нодида гирифта аз вазъи воқеии ҷомеа чашм мепӯшанд ва ноодилона баҳо медиҳанд, аз мавқеи ватандорӣ баромад карда, чунин амалҳоро маҳкум намояд.

Хонандаи гиромӣ, такроран изҳор менамоям, ки истиқлолият ва ваҳдати миллӣ ба ҳам пайванди амиқи таърихӣ дошта, ҳифз ва таъмини пойдории онҳо асоси давлатдорӣ мебошад. Таърихи соҳибистиқлоли Тоҷикистон бори дигар собит намуд, ки асоси пойдории истиқлоли давлатӣ таъмини оромиву осудагӣ ва ҳифзи якпорчагии давлат мебошад. Дар замоне, ки кишвар гирифтори ҷанги таҳмилии шаҳрванди гардида буд, рукнҳои давлатдорӣ фалаҷ гардида буданд, ки ин раванд ба миллати соҳибтамаддуни миллати тоҷик ноумедиро ба миён оварда буд. Маҳз бо талошҳои ватандӯстонаи Пешвои муаззами миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон тибқи дурнамои олии давлатдорӣ ваҳдати миллӣ ба тамоми бетартибиву нооромии давлат хотима дода, фазои софу беғуборро дар мамлакат таъмин намуда, роҳи минбаъдаи давлатдориро ба сӯи дастовардҳои таърихӣ раҳнамои сохт.

Аз гуфтаҳои болоӣ чунин бармеояд, ки замоне, инсон ба қадри истиқлоли давлати ва ваҳдати миллӣ намерасад, ба паёмадҳои сангин дар таърих рӯ ба рӯ мегардад ва тамоми саодату хушбахтӣ ва ормонҳои олии миллӣ, пеш аз ҳама мавҷудияти истиқлоли миллӣ зери хатар қарор мегирад. Аз ҷиҳати дигар дар радифи таъсири манфӣ ба сохтори сиёсии давлат, ҳамзамон арзишҳои инсондӯстӣ, одобу ахлоқ ва нангу номуси инсонӣ поймол мегарданд.

Вобаста ба ин, ба андешаи мо барои халалдор нагардидани истиқлоли давлатӣ ва ваҳдати миллӣ таърих барои шахсони ватандӯст ва ватанпарвар рисолати бузурги шаҳрвандӣ ва ватандориро мушаххас ба миён мегузорад:

-дарки истиқлоли давлатӣ ва аҳамияти он;

-дарки ваҳдати миллӣ ва ташаккули фарҳанги сулҳпарварӣ;

-содиқ будан ба ватан ва ҳифзи якпорчагии он;

-шинохти мавқеи воқеии равияҳои ифротгароӣ;

-ташаккули сатҳи баланди биниши манфиатҳои миллӣ;

-доштани андешаи ватандорӣ ва мавқеи устувор;

-омӯзиши таърихи гузашта, имрӯза ва бо андухтани таҷрибаҳои хуб саҳмгузорӣ дар ояндаи дурахшони ватани аҷдодии худ.

Вазифаҳои мушаххасе, ки мо дар иртибот ба ҳифзи истиқлоли давлатӣ баён намудем, саривақтӣ буда, азхудкунии онҳо ва дастурамалӣ фаъолияти ҳамарӯза қарор додани онҳо миллати соҳибдавлатро дар масири ҳифзи истиқлоли давлатӣ ба натиҷаҳои бузург ва бесобиқа дар эҳёи давлатдорӣ ноил мегардонад.

Мо дар боло оид ба моҳияти истиқлоли давлатӣ ва ваҳдати миллӣ назари худро баён намудем. Акнун дар бобати дигар ҷузъиёти мавзуъ вобаста ба механизмҳои муносиби ҳифзи истиқлоли давлатӣ, ки дар боло дарҷ намудем, андешаҳоро баён менамоем.

Содиқ будан ба ватан ва ҳифзи якпорчагии он воқеан барои шахсони ватандӯст омили асосии бедории миллӣ ва ҳисси баланди миллӣ мебошад. Содиқ будан ба ватан-ин доштани назария ва амалҳои мушаххас нисбати ватан буда, инсонро аз таъсири манфии нерӯҳои тундгароӣ эмин нигоҳ медорад. Чунин инсонҳо, ҳеҷ гоҳ ба давлати худ хиёнат намекунанд, барои пойдории он мубориза мебаранд ва намегузоранд, ки касе онро таҳқиру таҳдид намояд. Ба ифодаи дигар вориси ҳақиқии ватан ва миллат мебошанд.

Шинохти мавқеи воқеии равияҳои ифротгароӣ дар замони имрӯза барои ҳар як инсони солимақл ва ватандӯст хело муҳим мебошад. Гирифтани иттилоъ оид ба ҳадафҳои ғаразноки онҳо мусоид мебошад, зеро ҳамарӯза тавассути расонаҳои хабарӣ дар бораи амалҳои ноҷавонмардона ва нотавонбинонаи онҳо садҳо мақолаҳои илмӣ бо нигоштани далелҳои таърихӣ ва воқеаҳои имрӯза интишор гардида истодаанд. Ба андешаи мо мавқеи онҳо ба ҳеҷ ваҷҳ қобили қабул нест, зеро имрӯзҳо дар натиҷаи рафторҳои ношоистаи онҳо одамони зиёди бегуноҳ вафот намуда истодаанд. Пас  ватандӯстиву инсондӯстӣ куҷосту ҷоҳилии онҳо куҷост. Фарқ беохир аст. Дар тамаддуни инсоният барои онҳо ҷой нест, зеро амалҳои онҳо сарчашмаи носуботиву бадбахтӣ мебошад.

Дар маҷмӯъ унсурҳои асосие, ки мо барои ҳифзи истиқлоли давлатӣ баён намудем, дорои хусусияти хоса мебошанд. Барои дастёби ба онҳо аз мо доштани нерӯи баланди зеҳниро тақозо менамоянд. Вақте, ки инсон маърифати баланд дорад ва илмҳои муосирро дуруст азхуд намудааст, шахси ватандӯсти комил мешавад ва дар мубодилаи афкор бо дилхоҳ табақаҳои ҷомеа, бо назарияҳои муҳими илмӣ ва ватандӯстӣ мавқеи худро ҳифз менамояд.

Хулоса, ҳифзи истиқлоли давлатӣ бузургтарин ғояи давлатдорӣ ва ватандорӣ ба ҳисоб рафта, асоси шаклгирии он дар мафкураи ҷомеа, пеш аз ҳама доштани муносибати одилона ва оқилона ба таърих, дастовардҳои таърихӣ, пешравиҳои иқтисодӣ ва иҷтимоӣ  ва дигар манфиатҳои умумимиллӣ маҳсуб меёбад. Миллате, ки ба истиқлоли миллии худ эҳтиром дорад, ҳамеша дар дифои он омода аст, ба ҳеҷ қимате онро иваз намекунад  ва нахоҳад кард, баръакс ба рукнҳои пойдории он нерӯи бузург мебахшад.

Таманниёти мо пойдории истиқлоли давлатӣ ва пешрафту ободии Ватан

мебошад.

 

Мудири бахши умуми назорат ва

муроҷиати шаҳрвандони

дастгоҳи раиси ноҳия Боқизода Фатҳулло.

 

Сомонаҳои расмӣ

Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон

МИҲД вилояти Суғд